عرفان در کونگ فو توآ

کانگ فو طریقتی است بتنی بر دانایی و دانادلی بالاترین فضیلت و توصیه در کانگ فو توجه به درون و مقوله خودشناسی است که شالوده این سیر مبتنی بر هفت شهر عشق عطار به نام های : طلب و عشق و معرفت و استغنا و وحدت و حیرت و فقر وفنا استسلوک عرفانی و روحانی همراه طریقت را تا رسیدن به سیمرغ حقیقت راهنمایی و همراهی می کنداولین تکنیک کانگ فو ((سنسرو)) نام دارد که با اشاره هر دو دست یکی به زمین و دیگری به آسمان در مراسمات سوگند و نیایش این چنین مورد استفاده قرار می گیرد : ((دست راست اشاره به پوسته زمین که از آن برخاسته و بر آن برمی گردیم . دست چپ اشاره به اوج آسمان ها و غایت کمالات آدمی است و بدین سان همراه طریقت سوگند یاد میکند که در راه معرفت خود شناسی و خود سازی مردم شناسی و مردم یاری آنی از پا ننشیند .)) ترتیب شالهای کانگ فو نیز خالی از فلسفه و هدف عرفانی نیست اولین شال شال سبز است نشانه طلب و رویش است سپس شال قهوه ای که نشان از سوختن و دستیابی به معرفت و استغنا است آخرین خط کانگ فو دین مای به شیوه ای است که همراه طریقت حروف متبرک ((بسم الله الرحمن الرحیم)) را حرف به حرف با هنرمندی و زیبایی منحصر به فردی در قالب تکنیک نشان می دهد و بعد از آن هزار ویک اسم خداوند رادر قالب تکنیک فیزیکی و در فراسوی مرزهای تن و روان اجرا می کند